Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η Κίνα ως στρατιωτική απειλή


Η επικοινωνιακή εικόνα που οι Κινέζοι προπαγανδιστές προσπαθούν να εδραιώσουν είναι αυτή της ήρεμης, ειρηνικής μεγάλης δύναμης. Δίνεται έμφαση στις ιστορικά φιλειρηνικές διαθέσεις, που επέδειξε η Κίνα κατά τους προηγούμενους αιώνες, αρνούμενη να ακολουθήσει κατακτητικές πρακτικές. Ωστόσο, τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες και προσπαθούν να περιορίσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, η Κίνα σταθερά αυξάνει τον στρατιωτικό της προϋπολογισμό κατά 12% περίπου το χρόνο, πράγμα που είναι δυνατό να καταστήσει, στα επόμενο 20 χρόνια, τον κινέζικο στρατό ως το στρατό με τον υψηλότερο στον κόσμο στρατιωτικό προϋπολογισμό.

Σε έρευνα του περιοδικού The Economist διαπιστώνεται ότι ο κύριος στόχος των κινέζικων εξοπλισμών είναι το να αποθαρρύνουν τις ΗΠΑ από ανάμειξη σε μια μελλοντική κρίση με αντικείμενο την Ταϊβάν. Η Κίνα προσπαθεί να αναπτύξει ασύμμετρες  δυνατότητες απαραίτητες για την εξουδετέρωση της συντριπτικής αμερικανικής υπεροχής στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η προσπάθεια για την αποθάρρυνση των ΗΠΑ περιλαμβάνει την εγκατάσταση χιλιάδων βαλλιστικών πυραύλων, την ανάπτυξη αεροπορικής δύναμης, την ανάπτυξη στόλου υποβρυχίων, την εγκατάσταση συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και συστημάτων προσβολής  αεροπλανοφόρων. Επιδιώκεται η απώθηση της αμερικανικής δύναμης αεροπλανοφόρων πέραν ενός τόξου που αρχίζει από το στρατηγικό αρχιπέλαγος των Αλεούτων Νήσων στο Βορρά  και καταλήγει στη Νήσο Βόρνεο στο Νότο.

Οι επιδιώξεις αυτές είναι για πολλούς ξεκάθαρες, τόσο ώστε να έχουν υποχρεώσει χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, η Ινδία και η Αυστραλία να ακολουθήσουν αυξάνοντας τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Η προοπτική ενός ανταγωνισμού εξοπλισμών είναι ορατή στην Ασία. Πολλοί, ωστόσο, προσπαθούν να ηρεμήσουν τα πράγματα για να αποφευχθούν οι βιαστικές αποφάσεις. Γενικά αμφισβητείται το μέγεθος της κινέζικης απειλής: Ο κινέζικος στρατός  δεν έχει πολεμική εμπειρία, αλλά και η χρήση αεροπλανοφόρων, που ενδέχεται να αποκτήσει, απαιτεί μακροχρόνια πολεμική εμπειρία. Γενικά, πρέπει να αποδεχθούμε ότι κάθε ανερχόμενη δύναμη απαιτεί και συνεπάγεται τη συγκρότηση στρατού σύμφωνα με τις δυνατότητές της. Στο κάτω-κάτω η Κίνα δαπανά μόνο το 2% του εθνικού της προϊόντος για εξοπλισμούς ίσο δηλαδή με αυτό που δαπανά το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και το μισό από αυτό που δαπανούν οι ΗΠΑ. Άλλωστε πέρα από τις διακηρύξεις η Κίνα δεν είναι επεκτατική και δεν έχει συμπεριφερθεί επεκτατικά.

Όπως και να έχει το πράγμα, η στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας έχει θορυβήσει πολλούς. Ήδη στις ΗΠΑ ζητείται αλλαγή των στρατηγικών προτεραιοτήτων στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού. Λέγεται ότι απορροφημένες από τις εκστρατείες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ οι ΗΠΑ έχουν παραμελήσει την πιο δυναμική οικονομικά περιοχή του κόσμου, τόσο ώστε να κινδυνεύουν να επιτρέψουν στην Κίνα να γίνει περιφερειακή ηγεμονική δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα τείνει να αποκτήσει τη δυνατότητα να αποκλείσει τις ΗΠΑ από μια περιοχή που είναι γι΄ αυτές  ζωτικής σημασίας.

Παρ’  όλη την προσπάθεια και τη φροντίδα των ΗΠΑ για να αποφευχθεί η ανάδειξη μιας νέας υπερδύναμης, το ενδεχόμενο αυτό είναι σήμερα κοντά στην πραγματικότητα και μάλιστα αποτελεί επιλογή των ίδιων των ΗΠΑ: Η απόφαση της διακυβέρνησης Νίξον-Κίσινγκερ για την εδραίωση νέων αγορών οδήγησε στο σχήμα στο οποίο: η Κίνα παράγει - οι ΗΠΑ καταναλώνουν - οι ΗΠΑ τυπώνουν δολάρια - η Κίνα συσσωρεύει αποθέματα σε δολάρια - η Κίνα επενδύει και αναπτύσσεται - οι ΗΠΑ περιορίζουν την μεταποιητική τους δραστηριότητα και οδηγούνται σε οικονομική παρακμή. Που μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια διευθέτηση; Είναι γεγονός ότι κάθε ανισορροπία παραγωγής-κατανάλωσης οδηγεί σε οικονομική κρίση. Αυτή είναι ήδη ενδημική. Η οικονομική κρίση οδηγεί σε στροφή προς ακραίες ριζοσπαστικές πολιτικές. Που θα μας οδηγήσει η μεταφορά της παραγωγής, αλλά και του πλούτου στην Ασία και πόσο ακόμη θα υπάρχει ισορροπία ισχύος που δεν θα βασίζεται σε πραγματικά παραγωγικά και οικονομικά δεδομένα;

Εθελοντική φυλάκιση μέσα σε φράχτες


«Γίναμε ένα έθνος που φυλακίζει τον εαυτό του μέσα σε φράχτες», γράφει σε κύριο άρθρο της εφημερίδα του Τελ Αβιβ και συμπληρώνει: «είμαστε ένα έθνος που πάσχει πνευματικά». «Το Ισραήλ οδεύει σε πλήρη απομόνωση από την υπόλοιπη Μέση Ανατολή», γράφει άλλη εφημερίδα. Πρόκειται για το μεγάλο σύστημα από φράκτες που κατασκευάζει και συμπληρώνει το Ισραήλ κατά μήκος των χερσαίων συνόρων του με τις αραβικές χώρες. Οι φράκτες αυτοί επιδιώκουν να εμποδίσουν τη διείσδυση στο Ισραήλ οικονομικών προσφύγων που προέρχονται κυρίως από χώρες του Σαχέλ, της υποσαχάριας δηλαδή Αφρικής. Τον περασμένο χρόνο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας, οι παράνομοι οικονομικοί μετανάστες που εισήλθαν στο Ισραήλ ανήλθαν σε 16.000.

Κατά μήκος των ισραηλινών συνόρων και πάνω σε αμμώδεις εκτάσεις και γυμνούς λόφους ο φράκτης λίγο απέχει από το να συμπληρωθεί σχεδόν παντού. Πρόκειται για ένα φράγμα από προκατασκευασμένες πλάκες μπετόν ύψους περί τα πέντε μέτρα που ενισχύεται με συρματοπλέγματα. Σήμερα συμπληρώνεται η κάλυψη των 240 χιλιομέτρων των συνόρων ανάμεσα στις ερήμους Νεγκέβ και Σινά. Απομένει το τμήμα των συνόρων με την Ιορδανία μεταξύ της Νεκράς και της Ερυθράς Θάλασσας. Η κυβέρνηση του Ισραήλ υποστηρίζει ότι ο φράκτης είναι αναγκαίος όχι μόνο λόγω της δραστηριότητας των λεγομένων τρομοκρατών, αλλά και για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.

Ειδικά σε αυτό που αποκαλείται θερμό σύνορο με την Αίγυπτο η κατασκευή είναι πιο ισχυρή και μάλιστα διαθέτει χαλύβδινες κοφτερές πλάκες που εκτείνονται τουλάχιστον δύο μέτρα υπόγεια στο έδαφος, ώστε να αποκλείεται η εκσκαφή κάποιου τούνελ. Σε ορισμένα σημεία ο φράκτης φτάνει στο ύψος των επτά μέτρων. Σταθμοί παρατήρησης με κάμερες βρίσκονται σε μεγάλη πυκνότητα κατά μήκος του φράκτη. Συμπληρωματικά, ηλεκτρονικό σήμα που διατρέχει τον φράκτη μεταδίδει συναγερμό και επιτρέπει στην ισραηλινή φρουρά να εντοπίσει το σημείο παραβίασης και να επέμβει χωρίς καθυστέρηση. Μέσα στην ισραηλινή πλευρά λωρίδα με άμμο μαρτυρά τη διάβαση από τρομοκράτες ή μετανάστες και ασφαλτοστρωμένος δρόμος επιτρέπει στους φρουρούς γρήγορη επέμβαση. Το κόστος κατασκευής υπερβαίνει σκανδαλωδώς τον προϋπολογισμό, χωρίς όμως αυτό να εμποδίζει την ταχεία κατασκευή του που προχωρά με ρυθμό 500 μέτρων την ημέρα. Η κατασκευή γίνεται από εργολάβους οι οποίοι προσλαμβάνουν εντόπιους εργάτες μεταξύ των οποίων και πολλοί οικονομικοί μετανάστες. Γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας ο φράκτης ενώνεται με τα οχυρωματικά έργα που αποκλείουν την επικοινωνία με τη Γάζα χωρίς να εμποδίζουν τα βλήματα που εξαπολύουν οι Παλαιστίνιοι κατά του Ισραήλ. Στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ οι φράκτες καλύπτουν τις διεισδύσεις από τον Λίβανο. Οι φράκτες που κατασκευάστηκαν το 2000 ενισχύονται ώστε να  εξομοιωθούν με τα υπόλοιπα τμήματα. Πιο ανατολικά συνεχίζονται στα υψώματα Γκολάν και στα σύνορα με τη Συρία. Ακολουθώντας ναρκοπέδια και λόφους τρέπονται νότια μέσα από πεδία μάχης γεμάτα από σκουριασμένα τανκς και συναντώνται με τον φράκτη που το Ισραήλ ανήγειρε το 1960 από τη Γαλιλαία μέχρι τη Νεκρά Θάλασσα. Εδώ ενώνεται με το φράγμα της Δυτικής Όχθης. Ο φράκτης έχει μήκος 748 χιλιομέτρων και είναι συμπληρωμένος κατά τα 2/3.

Όταν το έργο συμπληρωθεί τότε το Ισραήλ θα είναι εξασφαλισμένο από τους εμπόρους ναρκωτικών, διακινητές των μεταναστών και τους τρομοκράτες. Βέβαια, οι παράνομοι παραβιαστές του φράχτη θα αναγκασθούν να ακολουθήσουν το δρόμο από το Σινά στην Ιορδανία, από όπου και θα προσπαθήσουν να διεισδύσουν στο Ισραήλ. Γι΄ αυτό οι Ισραηλινοί σχεδιάζουν συμπλήρωση των φρακτών τους. Δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί στις ακτές του Ισραήλ. Υποθέτουμε ότι οι συνεχείς περιπολίες σε θάλασσα και έδαφος αποτρέπουν τις διεισδύσεις. Δεν είναι γνωστό τι γίνεται αν εμφανισθούν βάρκες με μετανάστες.

Εμείς δυσκολευόμαστε να κατασκευάσουμε ένα απλό φράκτη λίγων χιλιομέτρων στο Κάραγατς της Αδριανούπολης. Σίγουρα πρέπει να έχουμε υπ΄ όψη μας τί γίνεται αλλού, αφού είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε ανάλογα μέτρα.